ارشد

پست های جدیدتر به تاریخ و زمان واقعی می باشند.

از مقایسه شدن بیزارم. دو نقطه اندوه.

ما، ما یعنی والدین گرامی به همراه عزیزدل‌هایم و خان‌عمو و متعلقاتش و من و تاج‌سرم راهی سرزمین عشق هستیم. اگر هنوز صدای میچکا به گوش آسمان‌ها می‌رسد برای‌تان بهترین‌ها را آرزو خواهد کرد.

_{چمدانم را بسته‌ام و به انتظار نشسته‌ام حرکت عقربه‌ها را. نیمه‌شب که بشود خواهم‌رفت. به شهری که قرار است پله‌های علم را در آن قدم بزنم. من باید بروم. توی این اوضاع نابه‌سامان و با این اعصابی که پرزیدنت سبک‌مغز امریکا و بی‌لیاقت‌های مملکت روی آن رژه می‌روند دوری از خانواده و تاج‌سر شده قوز بالای قوز. دروغ چرا؟! در دلم ابرها می‌بارند.}

خستگی یعنی کل رشت را بگردی برای یک جفت دمپایی زرد!